تاریخ و ادبیات ایران زمین

فریدون جنیدی : پسندیده آن است که ما در شیوه حکومت داری و حکومت مداری از بزرگان خود یاد کنیم و بر راهی رویم که نیاکانمان پیش از این بر آن رفته اند. کوروش در دورانی به بابل و آشور می رود که حکومت رانانی تنگ نظر بر آن حکمفرمایی می کردند اما او در چنان دورانی با گذشت و مردانگی وارد بابل می شود و عدل و داد در آن خاک می گسترد.

نگاه به شیوه حکومت داری کوروش در حقیقت هشداری برای گردانندگان سیاست جهان است تا این روایت را باور کنند که نام پادشاهان و حکومتگرانی جاودان خواهد ماند که نامشان در یادها پایدار باشد. در تمامی کتاب ها و متون باستان از ادیان مختلف از کوروش به نیکی یاد کرده اند و این تنها به دلیل شیوه حکومتگری مردم مدارانه اوست. اما باید نکته ای را هم درباره عنوانی که بر منشور کوروش نهاده اند بگویم، اینکه نام حقوق بشر پسندیده این منشور نیست. حقوق بشر به باور من ابزاری برای بهره برداری برخی کشورهایی شده که امروز بر جهان سلطه گری دارند کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس، فرانسه و اخیراً آلمان که ادعای حقوق بشر دارند خود بر ضد جهان و بر ضد بشر حرکت می کنند. ما امروز نه به حقوق بشر که به «حقوق جهان» نیازمندیم. انسان چگونه می تواند برای خود حقی بپندارد در حالی که حق تمامی اجزای جهان را نادیده می گیرد. چگونه می توان شعار حقوق بشر داد در شرایطی که قدرت ها دارند، زمین، آسمان و تمامی اجزای جهان را در میانه هیاهوی پر از آزار و ستم و آتش و دود و خاکستر دفن می کنند. جهان به نظمی پایدار بر اساس «حقوق جهان» نیازمند است، حقوقی که برای تمام اجزای جهان ارزش قائل باشد. کوروش و حکومتگری او نمونه خوبی برای بازخوانی قدرت ها و حکومت هاست، نام و روشی که در طی قرن ها مورد توجه افراد و تاریخ ها قرار گرفته است. ہپژوهشگر و استاد دانشگاه