| سلامی چو بوی خوش آشناییدرودی چو نور دل پارسایاننمیبینم از همدمان هیچ بر جایز کوی مغان رخ مگردان که آن جامی صوفی افکن کجا میفروشندرفیقان چنان عهد صحبت شکستندمرا گر تو بگذاری ای نفس طامعبیاموزمت کیمیای سعادتمکن حافظ از جور دوران شکایت |
|
بدان مردم دیده روشناییبدان شمع خلوتگه پارساییدلم خون شد از غصه ساقی کجاییفروشند مفتاح مشکل گشاییکه در تابم از دست زهد ریاییکه گویی نبودهست خود آشناییبسی پادشایی کنم در گداییز همصحبت بد جدایی جداییچه دانی تو ای بنده کار خدایی |
بعد از این کارها باید درود سالام بر خوانندگان فرستاد دیدم بهتر است این کار بوسیله حافظ انجام شود.
