چامه نیایش از فریدون مشیری ( چامه درباره ایران 12 )

       آفتابت     که فروغ رخ زرتشت در آن گل کرده است

       آسمانت   که ز خمخانه ی حافظ قدحی آورده است

       کوهسارت که بر آن همت فردوسی پر گسترده است

       بوستانت  کز نسیم نفس سعدی ، جان پرورده ست

                                                                              هم زبانان من اند

      مردم خوب تو، این به تو پرداختگان

      سروجان باختگان،غیر تو نشناختگان

                   پیش شمشیر بلا

                                              قد برافراختگان ، سینه سپر ساختگان

                                                                                                     مهربانان من اند

            نفسم را پر پرواز از تست

    به دماوند تو سوگند، که اگر بگشایند

    بندم از بند،  ببینند که آواز از تست

    همه اجزایم با مهر تو آمیخته است

    همه ذراتم با جان تو آمیخته باد

   خون پاکم که در آن عشق تو می جوشد وبس

   تا تو آزاد بمانی به زمین ریخته باد

                                                    زنده یاد فریدون مشیری